Het gesprek aangaan met je kind
Tips om het gesprek met je kind aan te gaan wanneer je je zorgen maakt
Het voeren van een gesprek met een jongere is niet altijd even gemakkelijk en ook voor ouders kan het soms lastig zijn om met hun zoon of dochter in contact te komen. Hieronder vindt u enkele tips die u mogelijk kunnen helpen bij het aangaan van een gesprek met uw zoon of dochter.
- Wees duidelijk in gespreksvoering en taalgebruik.
Sluit aan bij het taalgebruik van uw kind en vraag daarop door. Stel open vragen, zodat uw kind de uitnodiging voelt om meer te vertellen en jullie elkaar beter begrijpen. Uitnodigende open vragen beginnen bijvoorbeeld met wie, welke, waar, hoe of wat. - Laat uw eigen mening, invullingen of ideeën in eerste instantie achterwege.
Ga eens na hoe u uw kind bevraagt. Zijn dit uitnodigende vragen/zinnen of zit er een oordeel in? Probeer te bedenken wat u zelf prettig zou vinden. ‘’Ga je nu alweer de deur uit?’’ en ‘’Hoezo ben je nog niet begonnen aan je huiswerk?’’ zijn geen uitnodigende vragen, maar zorgen juist vaak voor weerstand. ‘’Je vindt het dus oneerlijk. Wat vind je dan oneerlijk?’’ Door hierop door te vragen, geef je een opening om het gesprek aan te gaan. Mogelijk kom je er dan achter dat je eerste invulling of idee niet klopte en je kind iets anders bedoelde. Door dit te checken, kun je mogelijk gerichter samen naar een oplossing zoeken. - Wees je bewust van je non-verbale houding.
Een zucht, gefronste wenkbrauwen, tikken met een pen etc. kunnen ervoor zorgen dat je kind geen ruimte voelt om zijn of haar mening te delen. Ben met volle aandacht aanwezig bij het gesprek met je kind. - Erken, sluit aan en relativeer
Wanneer uw kind emotioneel reageert, ben je als ouder soms geneigd het te normaliseren of bagatelliseren in de hoop dat de vervelende emotie zo snel mogelijk afneemt. “Morgen weer een nieuwe dag!” “De vorige keer had je toch wel een goed cijfer?” “Het komt wel goed.” Hierdoor kan uw kind zich niet gehoord of begrepen voelen. We zijn snel geneigd om meteen oplossingen aan te dragen wanneer kind ergens mee zit. Terwijl er gerust even bij stilgestaan mag worden bij de gevoelens van het kind. Pubers zijn bezig met het leren reguleren van gevoelens. Het is belangrijk om eerst aan te sluiten bij het gevoel van uw kind, zo krijgt het kind erkenning voor wat hij/zij voelt en krijg je als ouder meer zicht op wat er in hem/haar omgaat.
- Bedenk je als ouder dat het lastig kan zijn voor je kind om over zijn of haar eigen emotie heen te kijken. Pubers zijn gevoelig en kunnen langer blijven hangen in hun emoties.
- Erken je kind in wat hij/zij voelt (“Ik zie dat je verdrietig bent, omdat je een onvoldoende hebt gehaald / niet uitgenodigd bent voor het feestje ..”).
- Geef begrip op het gevoel en ga pas verder naar de realiteit wanneer je kind rustig is geworden (“Je zult wel balen want je had zo goed geleerd” of “het is ook verdrietig dat je niet bent uitgenodigd, want je wilde zo graag gaan”).
- Vertel hem/haar de realiteit (“Ik snap dat je graag had willen gaan, maar we kunnen kijken of we samen iets anders kunnen doen die dag” of “helaas heb je nu een onvoldoende gehaald, ondanks dat je hard geleerd hebt. Dat kan gebeuren. De volgende keer proberen we het weer”).
“Het mooie aan STORM zijn de korte lijntjes, tussen school, zorg, ouders en jongeren. Dat helpt echt bij het doorpakken als er echt problemen zijn.”
Floor van der Laken, jeugdhulpverlener